Doping sporcunun bedensel ve ruhsal verimini arttırmak amacıyla doğal olmayan maddelerin bilerek ve isteyerek vücuda alınmasıdır. Ayrıca sporcunun fiziksel ve ruhsal kondisyonunu doğru olmayan yoldan arttırmak gayesiyle vücuttaki doğal maddelerin tıbbi uyarlanmasına da doping denilmektedir. Sporcuların performanslarının arttırma istekleri kuvvetli bir arzudur. Sportif başarıların getirmiş olduğu maddi ve manevi kazanımlar yüzünden sporcular ahlak kurallarını hiçe sayarak doping yoluna başvurabilmektedir. Ancak bu yalnızca ahlak kurallarına aykırı bir durum olmamakla birlikte sağlık açısından da direk bir tehdittir.

Sporcuların yarışmalarda ilaç kullanmaya başladığına dair ilk yazılar 1865 yıllında Amsterdam'da kanal yüzücülerinin doping yaptıkları suçlamasıyla başlamıştır. Bu tarihlerde bisikletçilerin doping kullandıklarına dair ilk kanıtlar ortaya çıkmıştı. 1869'da bisiklet antrenörlerinin sporculara heroin-kokain karışımı verdikleri biliniyordu. Bu karışım yarışmacılara dayanım verdiği için kullanılıyordu. Ancak o tarihlerde bir bisikletçinin yarışmada ölmesi tüm dünyanın dikkatini bu konunun üzerine çekti. Sporda ilaç kullanımı 19. Yüzyıl sonları ile 20. Yüzyıl başlarında iyice artış gösterdi. Belçikalılar eter emdirilmiş şeker kullandıkları, Fransızların kafein tabletleri aldıkları, İngilizlerin oksijen soludukları ve heroin, kokain, striknin ve likör aldıkları bu yolla da yarışmalarda performans arttırmaya çalıştıkları açıklanmıştır.

Ne yazık ki zamanla toplumun ilaç kullanımına ilişkin görüşleri yumuşamış ve bu konularda bazı maddelerin alınabilmesi normal karşılanmaya başlamıştır. Hükümet kontrolüne rağmen bu maddelerin getirmiş olduğu kazanç insanların aklını çelmiştir. Bugün sporcuların çoğu kendilerini ağır bir baskı altında hissederek yoğun antrenman programları için ağrı dindirici veya vücut ağırlığını arttırıcı ve azaltıcı ilaçlar kullanmaktadırlar. Sportif başarılardan elde edilen ödüllerin ve maddi kazanımların çok artmış olmasından dolayı insanlar sağlıklarını riske atmaktan çekinmemektedirler. Halbuki başarının anahtarı dengeli bir beslenmeye dayanmaktadır. İnsanların biraz daha zaman almasına rağmen doğal yollarla da istenilen seviyelere gelebilmişlerdir. Böyle elde edilen kondisyonla sporcu spor hayatına daha uzun bir süre devam edebilmektedir.

Normal şartlarda bir insan kullanabileceği kapasitenin yüzde yetmişini tüketir. Antrenmanlı bir kişi ise bu oranı yüzde doksana çıkarabilir. Kalan yüzde onluk kısma ise otonom enerji birikimi denir. İnsanlar kalan bu yüzde onluk kısmı ilaçla kullanmaya çalışırlar. Oysa vücut bu kalan yüzde onluk kısmı kendini ayarlamak için kullanır. İşte bu noktada kullanılan doping metabolizmayı harap eder ve insan hayatını tehlikeye sokar. Vücut sanki 5 tonluk kamyona 20 ton yük yüklenmiş gibi kapasitesinin çok üstünde çalışır. Buda vücuda çok önemli zararlar verir. Bunlar; kalp krizi, iyi ve kötü huylu tümör gelişimi, karaciğerde fonksiyon bozukluğu, kısırlık, hormonal denge bozukluğu, çocuklarda büyüme durması, kadınlarda kıllanma ve kas kütlesinde artış, yine kadınlarda aknelerde artış, ses kalınlaşması ve saç dökülmesi, erkeklerde kadınlaşmalar ve sürekli olarak sinirlilik haline neden olur.

Sportif başarı uğruna insanlar bu tehlikeyi göze alsalar da ileri ki dönemlerde çok ciddi sağlık problemleriyle karşılaşmaktadırlar. Bu maddeler sporcunun spor hayatını da kısa sürede bitirmekte ve kısa vadede kar elde ediyormuş gibi görünse de toplamda tam bir felakete yol açmaktadır. Bu sebeple sporcular dopingin zararları konusunda iyi eğitilmeli ve bu konudaki denetimler arttırılmalıdır.

1 Yorum Yapılmış "Dopingin Zararları"